Віктар Цімафеевіч Абухаў

Віктар Цімафеевіч Абухаў
Віктар Цімафеевіч Абухаў
Дата нараджэння	3 красавіка 1898
Месца нараджэння	Nikolskoe[d], Арэнбургскі павет[d], Арэнбургская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	26 лістапада 1975 (77 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі;
Альма-матар	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	кавалерыя і танкавыя войскі
Званне	генерал-палкоўнік
Камандаваў	Q19907050?, Q3599021?, 4th Guards Tank Division[d], 4th Guards Tank Army[d] і 3rd Guards Tank Army[d]
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі; Вялікая Айчынная вайна; Баі на Халхін-Голе; Савецка-японская вайна;
Узнагароды і званні	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Віктар Цімафеевіч Абухаў (руск.: Виктор Тимофеевич Обухов; 22 сакавіка (3 красавіка) 1898, станіца Нікольская, Арэнбургскі павет, Арэнбургская губерня, цяпер сяло Нікольскае, Арэнбургскі раён, Арэнбургская вобласць — 26 лістапада 1975, Масква) — савецкі военачальнік, генерал-палкоўнік танкавых войскаў (8 жніўня 1955 года). Герой Савецкага Саюза (4 ліпеня 1944 года).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

2 сакавіка 1943 года быў прызначаны на пасаду намесніка камандуючага 4-й танкавай арміяй, якая знаходзілася на фарміраванні пад Масквой, а ў маі 1943 года — на пасаду камандзіра 3-га гвардзейскага механізаванага корпуса, які прымаў удзел у ходзе Белгарадска-Харкаўскай наступальнай аперацыі, вызваленні гарадоў Харол, Залатаноша і фарсіраванні рэк Псёл, Харол і Дняпро. У чэрвені 1944 года корпус пад камандаваннем Абухава быў уключаны ў склад конна-механізаванай групы генерала М. С. Аслікоўскага, пасля чаго ўдзельнічаў у ходзе Віцебска-Аршанскай наступальнай аперацыі, пры фарсіраванні Бярэзіны, захопе і ўтрыманні плацдарма на ёй, а таксама пры вызваленні гарадоў Сянно і Лепель.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 4 ліпеня 1944 года за ўмелае камандаванне мехкорпусам і праяўленыя мужнасць і гераізм гвардыі генерал-лейтэнанту танкавых войскаў Віктару Цімафеевічу Абухаву прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля.

Неўзабаве корпус прымаў удзел падчас Беларускай і Прыбалтыйскай наступальных аперацыях, вызваленні гарадоў Вілейка, Смаргонь, Маладзечна, Вільня, Шаўляй, Елгава і іншых, а таксама пры знішчэнні курляндскай групоўкі суперніка.

У чэрвені 1945 гады 3-й гвардзейскі механізаваны корпус быў выведзены ў рэзерв Стаўкі УГК, а затым быў перадыслакаваны на Далёкі Ўсход, дзе падчас савецка-японскай вайны ўдзельнічаў падчас Маньчжурскай наступальнай аперацыі.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).