Дарашэвічынскі дэсант
| Дарашэвічынскі дэсант | |||
|---|---|---|---|
| Асноўны канфлікт: Вялікая Айчынная вайна | |||
| Дата | 2—3 ліпеня 1944 года | ||
| Месца | Дарашэвічы | ||
| Вынік | перамога СССР | ||
| Праціўнікі | |||
|
|||
| Камандуючыя | |||
|
|||
| Сілы бакоў | |||
|
|||
| Страты | |||
|
|||
Дарашэвічынскі дэсант 2—3 ліпеня 1944 года — тактычны рачны дэсант, высаджаны катэрамі Дняпроўскай ваеннай флатыліі ў ходзе Беларускай наступальнай аперацыі Вялікай Айчыннай вайны.
План аперацыі[правіць | правіць зыходнік]
У ходзе беларускай наступальнай аперацыі караблі Прыпяцкага атрада Дняпроўскай флатыліі (камандуючы флатыліяй капітан 1-га рангу В. В. Грыгор’еў) падтрымлівалі наступленне часцей 61-й арміі (камандуючы генерал-лейтэнант П. А. Бялоў) 1-га Беларускага фронту (камандуючы Маршал Савецкага Саюза К. К. Ракасоўскі). У мэтах паскарэння наступлення па ініцыятыве армейскага камандавання было прынята рашэнне высадзіць сіламі 2-й брыгады рачных караблёў флатыліі (у аперацыі былі задзейнічаны 2 бронекатэры і 2 паўглісеры) дэсант у сяле Дарашэвічы Петрыкаўскага раёна Гомельскай вобласці. Колькасць дэсанту складала 230 чалавек (вучэбная рота са складу 51-й стралковай дывізіі, 66-ы асобны атрад дэгазацыі і дымамамаскіроўкі флатыліі), камандзір высадкі — капітан-лейтэнант І. П. Міхайлаў.
У Дарашэвічах праціўнік размяшчаў двума батальёнамі пяхоты, некалькімі танкамі і гарматамі са складу 2-й нямецкай арміі (камандуючы генерал-палкоўнік Вальтэр Вайс).
Дзеянні дэсанту[правіць | правіць зыходнік]
У ноч на 2 ліпеня 1944 года караблі выйшлі з базы ў Петрыкаве. У 7:45 раніцы катэры высадзілі групу хімікаў флатыліі у 5 кіламетрах на ўсход ад Дарашэвічаў (у аперацыі яны выконвалі ролю атрада спецыяльнага прызначэння), пасля чаго разведгрупа і бронекатэры паралельна рухаліся да мэты па беразе і па Прыпяці. Прыкладна ў 9:40 разведчыкі ўварваліся на ўсходнюю ўскраіну сяла і адцягнулі на сябе ўвагу ворага, а катэры ў гэты час высадзілі асноўныя сілы дэсанту непасрэдна ў Дарашэвічах. Бой за населены пункт скончыўся яго вызваленнем каля 11 гадзін раніцы. Судны аказвалі байцам артылерыйскую падтрымку.
Аднак да наступлення цемры немцы распачалі некалькі контратак, спрабуючы адбіць сяло. У ноч з 2 на 3 ліпеня сілы дэсанта самі перайшлі ў контратаку, выбіўшы немцаў з пазіцый у рукапашнай сутычцы. Гэты начны бой апынуўся найбольш кровапралітным. Раніцай 3 ліпеня немцы зноў атакавалі, але да таго часу на дапамогу дэсанту прыбыў атрад катэраў. Праціўнік быў рассеяны моцным артылерыйскім агнём. Да зыходу дня баі ў раёне вёскі спыніліся, праціўнік адышоў[1].
У баі знішчана некалькі дзясяткаў салдат праціўніка, знішчана 4 танкі. Страты дэсанту былі нязначнымі: са складу разведатрада флатыліі загінула 4 маракі, звыш 10 былі параненыя, у экіпажах катэраў загінулі двое і быў цяжка паранены адзін марак[2]. Па-геройску загінуламу ў гэтым баі камандзіру 66-га асобнага атрада дэгазацыі і дымамаскіроўкі флатыліі малодшаму лейтэнанту М. П. Чаламу пасмяротна прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
Вызваленне Дарашэвічаў паскорыла прасоўванне савецкіх войск уздоўж Прыпяці.
Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Рязанцев В. И. По речным дорогам войны (От Сталинграда до Берлина): Документальная повесть. — СПб.: Лениздат, 1994. — 341 с. — ISBN 5-289-01774-7. — С. 180—189.
- ↑ Рязанцев В. И. По речным дорогам войны (От Сталинграда до Берлина): Документальная повесть. — СПб.: Лениздат, 1994. — 341 с. — ISBN 5-289-01774-7. — С. 188—189.
Крыніцы і літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Григорьев В. В. И корабли штурмовали Берлин / [лит. запись Н. Н. Ланина]. — М.: Воениздат, 1984. — 253 с. : 6 л. ил. — (Военные мемуары).
- Золотарев В. А., Козлов И. А. Три столетия Российского флота. — Том 4. СПб: Полигон, 2005.
- Домошенкин С., Вербовой А. Десантные действия Днепровской флотилии на Припяти // Морской сборник. — 2015. — № 5 (2018). — С. 80—91.
- О подвиге Н. П. Чалого на сайте «Герои страны».