Дыўрэтыкі
Дыўрэтыкі (мачагонныя сродкі) — рэчывы, якія паскорваюць вывядзенне мачы з арганізму. Месцам уздзеяння дыўрэтыкаў з’яўляецца нефрон. Да асноўных працэсаў мочаўтварэння адносяць клубочкавую фільтрацыю, канальцавую рэабсорбцыю і сакрэцыю. Дыўрэтыкі могуць уплываць на ўсе механізмы мочаўтварэння, але так як скорасць клубочкавай фільтрацыі з’яўляецца досыць стабільнай велічынёй, то найбольшы дыўрэтычны эфект атрымліваецца ў выніку змяншэння рэабсорбцыі.[1]
Механізм дзеяння і паказанні да ўжывання дыўрэтыкаў
Група | Падгрупа (прэпарат) | Механізм дзеяння | Паказанні да ўжывання |
---|---|---|---|
Салурэтыкі | Ціазіды і ціазідападобныя дыўрэтыкі
(Гідрахлорціазід, індапамід) Петлявыя дыўрэтыкі (Фурасемід, тарасемід) Інгібітары карбаангідразы (Ацэтазоламід) |
Змяншаюць актыўны транспарт
натрыя ці яго энергетычнае забяспачэнне ў картыкальным узыходным аддзеле пятлі Генле Змяншаюць транспарт іёнаў хлору праз люменальную мембрану клетак узыходнага аддзелу пятлі Генле, змяншаюць актыўны транспарт натрыя ў нефроне Змяншаюць абмен рэабсарбіраванага натрыя на іёны вадароду ў праксімальным канальцы |
|
Калійсберагаючыя
дыўрэтыкі |
Антаганісты альдастэрона
(Спіроналактон) Блакатары натрыевых каналаў* |
Уступаюць у канкурэнтнае ўзаемадзеянне
з альдастэронам за сувязь с рэцэптарам да яго ў нырачных канальцах Змяншаюць пранікальнасць люменальнай клетачнай мембраны для іёнаў натрыя ў дыстальным канальцы |
|
Асматычныя дыўрэтыкі | (Манітол) | Павялічваюць пранікальнасць міжклетачных
прамежкаў ва ўсіх аддзелах нефрону. Не рэабсарбіруецца, але парушае адваротнае ўсмоктванне вадкасці ў канальцах нефрону |
|
Акварэтыкі | Перашкаджаюць дзеянню антыдыўрэтычнага
гармону ў зборных трубачках і павялічваюць выдзяленне вады і (у малой ступені) электралітаў |
Зноскі
- ↑ Мартов В. Ю., Окороков А. Н. Лекарственные средства в практике врача. — М:. Мед.лит.,2010. — 2-е изд., перераб. и доп. — С.208-219