Перайсці да зместу

Загай

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Загай
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Водныя аб’екты
Насельніцтва
  • 128 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовыя індэксы
222838
Аўтамабільны код
5
СААТА
6244843031
Загай на карце Беларусі ±
Загай (Беларусь)
Загай
Загай (Мінская вобласць)
Загай

Зага́й[1] (трансліт.: Zahaj, руск.: Загай) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Навасёлкаўскага сельсавета. Месціцца за 5 км на захад ад Мар’інай Горкі, 61 км ад Мінска, 8 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы, на рацэ Цітаўка.

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Назва абазначае месцазнаходжанне «за гаем».

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Ранняя гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У XVIII стагоддзі ўваходзіла ў склад Менскага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Ігуменскім павеце Мінскай губерні. У першай палове XIX стагоддзя ўласнасць Ратынскіх[2].

Пасля 1861 года ў Навасёлкаўскай воласці Ігуменскага павета.

Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай воласць абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У пачатку 1930-х праведзена прымусовая калектывізацыя, створаны калгас «Новы Загай», была кузня.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. Тут месціўся нямецкі гарнізон, які 17 траўня 1944 года быў разбіты партызанскай брыгадай «Буравеснік»[3]. 57 дамоў з 71 у часе вайны былі спалены[4].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1800 год — 11 двароў, 78 жыхароў
  • 1858 год — 83 рэвізскія душы
  • 1897 год — 54 двары, 321 жыхар
  • 1908 год — 48 двароў, 393 жыхары
  • 1917 год — 72 двары, 424 жыхары
  • 1960 год — 339 жыхароў
  • 2002 год — 69 двароў, 149 жыхароў
  • 2009 год — 122 жыхары
  • 2019 год — 128 жыхароў[5]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. SgKP 1895, с. 257.
  3. ГВБ 2013, с. 141.
  4. Поиск - Белорусские деревни, сожжённые в годы Великой Отечественной войны. db.narb.by. Праверана 28 мая 2024.
  5. Belarus. pop-stat.mashke.org. Праверана 26 красавіка 2024.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]