Канстанцін Фёдаравіч Сядых

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Канстанцін Фёдаравіч Сядых
руск.: Константин Фёдорович Седых
Асабістыя звесткі
Псеўданімы Дед Софорон[1] і Митька Весельчак[1]
Дата нараджэння 8 (21) студзеня 1908, 21 студзеня 1908(1908-01-21)[2] ці 6 студзеня 1908(1908-01-06)[3]
Месца нараджэння
Дата смерці 21 лістапада 1979(1979-11-21)[2][3] (71 год)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, паэт
Кірунак сацыялістычны рэалізм
Жанр раман і верш[d]
Мова твораў руская
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі
Сталінская прэмія
Узнагароды
ордэн Леніна ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»

Канстанцін Фёдаравіч Сяды́х[4] (руск.: Константин Фёдорович Седых; 21 студзеня 1908 — 21 лістапада 1979) — рускі савецкі паэт і пісьменнік.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў пасёлку Папярэчны Зерэнтуй (Забайкальскі край Расіі). Скончыў школу і ў 1922 годзе паступіў ў Нерчынска-Завадское тэхнічнае вучылішча, у якім правучыўся два гады. У гэты час у якасці сельскага карэспандэнта пачаў друкавацца ў газетах «Забайкальскі рабочы» і «Забайкальскі селянін». З 1925 па 1928 год вучыўся ў Чыцінскім педагагічным вучылішчы, але яго не скончыў. Працаваў у камсамольскіх газетах Сібіры, падчас канфлікту на Кітайска-Усходняй чыгунцы чыгунцы быў карэспандэнтам камсамольскай газеты «Набат моладзі» ў Забайкальскай групе Асобай Далёкаўсходняй арміі[5]. У 1931 годзе пераехаў з Чыты ў Іркуцк. Працаваў карэспандэнтам газеты «Усходне-Сібірская праўда»[5]. У час Вялікай Айчыннай вайны К. Ф. Сядых быў ваенным карэспандэнтам вайсковых газет «На баявым пасту» (Чыта) і «Гераічная чырвонаармейская» (Улан-Удэ)[6]. Пасля дэмабілізацыі ў 1942 годзе вярнуўся ў Іркуцк[7].

Памёр К. Ф. Сядых у Іркуцку 21 лістапада 1979 года. Пахаваны на Радзішчаўскіх могілках.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Першы свой верш «Вясна» К. Ф. Сядых напісаў у дзесяцігадовым узросце[7]. Друкавацца пачаў у 1924 годзе. Пісаў вершы, фельетоны, апавяданні, нарысы[7]. Аўтар паэтычных зборнікаў «Забайкалье» (1933), «Сердце» (1934), «Родная степь» (1937), «Праздник весеннего сева», «Первая любовь», «Над степью солнце» (1948), «Солнечный край», «Степные маки» (1969) і інш. Асноўныя тэмы тэімы тволрочасці К. Ф. Сядых:гісторыя і прырода роднага краю, сібірская катарга, грамадзянская вайна, калектывізацыя ў вёсцы, Вялікая Айчынная вайна, мірная праца савецкага народа.

У 1939 годзе ў альманаху «Новая Сібір» былі апублікаваныя першыя главы рамана «Даурыя»[6], у 1948 годзе раман быў цалкам апублікаваны ў Чыцінскім кніжным выдавецтве, а затым у Іркуцку. Працягам рамана стаў раман «Бацькоўскі край», надрукаваны ў часопісе «Святло над Байкалам»[6] (Улан-Удэ) у 1957 годзе, а ў 1958 годзе выдадзены ў Іркуцку. Апошнія гады жыцця К. Ф. Сядых працаваў над раманам «Ранішняе сонца», які павінен быў стаць трэцяй часткай трылогіі, але скончыць яго не паспеў.

Член Саюза пісьменнікаў СССР. Адзін з арганізатараў устаноўчай канферэнцыі забайкальскіх літаратараў у Чыце (1949)[8].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Сяды́х Канстанцін Фёдаравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 336. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Седы́х Константин Фёдорович // Литературный энциклопедический словарь (руск.) / [Подгот. Е. И. Бонч-Бруевич и др.]; Под общ. ред. В. М. Кожевникова, П. А. Николаева. — М.: Советская энциклопедия, 1987. — С. 695. — 750 с. — 100 000 экз.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]