Карытніца (Вілейскі раён)
Вёска
Карытніца
Карытніца на карце Беларусі ±   |
Кары́тніца[1] (трансліт.: Karytnica, руск.: Корытница) — вёска ў Вілейскім раёне Мінскай вобласці Беларусі. Уваходзіць у склад Ільянскага сельсавета. Размешчана за 39 км у напрамку на паўднёвы ўсход ад горада Вілейка, за 87 км ад Мінска.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
У 1726 годзе сяло ў маёнтку Ілья Менскага павета Менскага ваяводства ВКЛ, уласнасць М. А. Савіцкага, пісара земскага віленскага.
Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у Расійскай імперыі. У 1794 г. вёска ў фальварку Абадоўцы, уласнасць Л. Багдановіч. У 1799 годзе ўласнасць Лазнякоў, у Вілейскім павеце Мінскай губерні; у 1843 г. ў Вілейскім павеце Віленскай губерні, сумесная ўласнасць І. Багдановіча і Ільскай плябаніі. У 1897 годзе вёска ў Вязынскай воласці Вілейскага павета Віленскай губерні, мелася школа граматы. У пач. ХХ ст. 163 дзесяцін зямлі, 138 жыхароў.
З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны з ліпеня 1919 года пад акупацыяй Польшчы. 31 ліпеня 1920 года ўключана ў склад БССР. Ізноў занята польскімі войскамі ў кастрычніку 1920 года.
Пасля Рыжскага мірнага дагавора 1921 года тэрыторыя адышла да Польшчы, у беларускай гістарыяграфіі землі вядомы як Заходняя Беларусь. Вёска і засценак належалі да Віленскага ваяводства, Вілейскага павета, гміны Ілья[2].
З лістапада 1939 года ў складзе БССР, з 4 снежня 1939 года ў Вілейскім павеце і Вілейскай вобласці, з 15 студзеня 1940 года ў Ільянскім раёне, з 12 кастрычніка 1940 года ў Ільянскім сельсавеце.
У час Вялікай Айчыннай вайны з канца 25 чэрвеня 1941 года да 3 ліпеня 1944 года акупіраваны нацыстамі. З фронту не вярнуліся 8 жыхароў.
З 20 верасня 1944 года вёска ў Ільянскім, з 20 ліпеня 1957 года ў Вілейскім раёнах Маладзечанскай вобласці. 14 красавіка 1949 года створаны калгас «Чырвоны прамень». З 20 студзеня 1960 года ў Мінскай вобласці. Землі ў складзе Ільянскага саўгаса-тэхнікума, працаваў магазін.
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
- 1799 год — 105 жыхароў, 11 двароў.
- 1866 год — 109 жыхароў, 9 двароў[3].
- 1897 год — 171 жыхар, 24 двары.
- 1921 год — 200 жыхароў, 30 двароў[4].
- 1931 год — 205 жыхароў, 37 двароў[5].
- 2008 год — 34 жыхары, 23 гаспадаркі.
- 2019 год — 13 жыхароў.
Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]
- Віктар Сцяпанавіч Танковіч (нар. 1934) — беларускі вучоны-эканаміст.
Зноскі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
- ↑ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_IV/429
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 83.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 8: Мінская вобласць, кн. 1 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2010. — 736 с.: іл. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0520-1.
- Korytnica, wieś, powiat wilejski // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IV: Kęs — Kutno (польск.). — Warszawa, 1883. — S. 429.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
