Мануэл I
Мануэл I | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Жуан II | ||||||
Пераемнік | Жуан III | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
31 мая 1469 |
||||||
Смерць |
13 снежня 1521 (52 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Авіская дынастыя | ||||||
Бацька | Фернанду[d] | ||||||
Маці | Беатрыс[d] | ||||||
Жонка | Ізабела Астурыйская[1][2], Марыя Арагонская[1][2] і Элеанора Аўстрыйская[2] | ||||||
Дзеці | Мігел да Паш[d], Жуан III, Ізабела Партугальская[1], Беатрыса Партугальская[d], Луіш[d][3], Фердынанд Партугальскі[d], Альфонс Партугальскі[d], Энрыкі Кардынал, Дуартэ Партугальскі[d], Марыя Партугальская[d], Антоніа Партугальскі[d], Карл Партугальскі[d] і Марыя Партугальская[d] | ||||||
Веравызнанне | Каталіцкая Царква | ||||||
Дзейнасць | суверэн | ||||||
Аўтограф | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Мануэл I Шчаслівы (парт.: Manuel I o Venturoso; 31 мая 1469 — 13 снежня 1521) — кароль Партугаліі з 25 кастрычніка 1495.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Сын інфанта Фернанду, герцага Візеу і інфанты Беатрысы. Яго бацька быў другім сынам караля Эдуарда (Дуарты), а яго маці — унучкай караля Жуана I. Мануэл стаў спадчыннікам пасля гібелі прынца Афонсу, адзінага законнага сына караля Жуана II.
Кіраванне[правіць | правіць зыходнік]
Мануэл працягнуў палітыку сваіх папярэднікаў, накіраваную на пашырэнне ўладанняў Партугаліі. Яго кіраванне адзначылася эпохай геаграфічных адкрыццяў. Пры ім Васка да Гама дасягнуў берагоў Індыі ў 1498 годзе, а Педру Алварыш Кабрал адкрыў Бразілію. Гэты час быў перыядам вышэйшай магутнасці Партугаліі, перыядам яе росквіту як марской дзяржавы.
Па імі караля Мануэла I названы архітэктурны стыль — мануэліна, у якім знайшла свой выраз эпоха геаграфічных адкрыццяў.
У снежні 1496 года Мануэл I выдаў дэкрэт аб выгнанні яўрэяў з Партугаліі і абавязковым хрышчэнні ўсіх дзяцей. 20 000 яўрэяў пакінулі краіну. Тыя, хто засталіся былі гвалтоўна ахрышчаны паводле дэкрэту ад 19 сакавіка 1497 года[4].
Сям’я[правіць | правіць зыходнік]
У 1497 годзе Мануэл ажаніўся з Ізабелай Астурыйскай (1470—1498), дачкой Фердынанда II Арагонскага і Ізабелы I Кастыльскай і ўдавой спадчынніка прастола інфанта Афонсу. Шлюбны дагавор патрабаваў выгнання яўрэяў з Партугаліі, што было неадкладна выканана. Праз год Ізабела памерла пры родах доўгачаканага спадчынніка.
- Мігел да Паш (1498—1500), спадчынны прынц Партугаліі, Кастыліі і Арагона.
У 1500 годзе Мануэл ажаніўся з сястры Ізабелы, Марыяй Арагонскай. Дзеці:
- Жуан (1502—1557), кароль Партугаліі Жуан III;
- Ізабела (1503—1539), жонка імператара Карла V;
- Беатрыса (1504—1538), жонка герцага Савойскага Карла III;
- Луіш (1506—1555), 5-ы герцаг Бежа і бацька будучага караля Антоніу I;
- Фернанду (1507—1534), герцаг Гуарда;
- Афонсу (1509—1540), кардынал;
- Марыя (1511—1513);
- Энрыке (1512—1580), кароль Партугаліі Энрыке I;
- Дуарты (1515—1540), 4-ы герцаг Гімарайнш, у шлюбе з Ізабелай Браганса;
- Антоніа (1516).
Трэцяй жонкай Мануэла стала пляменніца двух папярэдніх — дачка іх сястры Хуаны Вар’яткі Элеанора Аўстрыйская (1498—1558). Дзеці:
- Карлас (1520), памёр у маленстве;
- Марыя (1521—1577), была адной з самых багатых прынцэс Еўропы, ніколі не была замужам.
Пасля смерці Мануэла ў 1521 годзе ад чумы, яго спадчыннікам стаў сын ад Марыі Арагонскай Жуан III.
Зноскі
- ↑ а б в Kindred Britain
- ↑ а б в (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ Lundy D. R. The Peerage
- ↑ Артыкул «Новые христиане» у Электроннай яўрэйскай энцыклапедыі