Паўночная група войск
| Паўночная група войск | |
|---|---|
| Краіна | |
| Падпарадкаванне | СССР |
| Уваходзіць у | Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія |
| Тып | воінскае фарміраванне |
| Дыслакацыя | |
Паўночная група войск (ПГВ) — аператыўна-стратэгічнае ваенна-тэрытарыяльнае фарміраванне Узброеных Сіл СССР і Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, якое знаходзілася на тэрыторыі Польскай Народнай Рэспублікі (пазней — Рэспублікі Польшча).
ПГВ утворана на базе 2-га Беларускага фронту ў адпаведнасці з Дагаворам аб дружбе, узаемнай дапамозе і пасляваенным супрацоўніцтве паміж СССР і Польскай Рэспублікай, падпісаным у Маскве 21 красавіка 1945 года. Войскі размяшчалася ў 180 ваенных гарадках. У іх, акрамя армейскіх часцей, размяшчаліся і сілы Галоўнакамандуючага Заходняга напрамку, і іншыя часці ВПС, КДБ і г. д. Фарміраванне служыла сувязным звяном паміж кантынгентам у Германіі і войскамі на тэрыторыі самаго СССР. З прычыны малой колькасці група адпавядала прыкладна ўзмоцненага вайсковаму корпусу — усяго 2 дывізіі, але з вялікай колькасцю баявых і іншых часцей. У большай ступені яна выконвала псіхалагічную ролю для войск у ГДР.
На канец 1990 года ПГВ мела прыкладна 45 тыс. вайскоўцаў, 598 танкаў, 820 БМП і БТР, 354 гармат, мінамётаў і РСЗА, 300 самалётаў і 69 верталётаў.
У перыяд з 5 мая 1992 па 15 верасня 1993 войскі былі выведзены з Польшчы. Часці размеркаваны паміж ваеннымі акругамі УС РФ, за выключэннем 688-га асобнага верталётнага палка, які ўключаны ў склад ВПС Беларусі.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Феськов В. И., Голиков В. И., Калашников К. А., Слугин С. А. Вооружённые Силы СССР после Второй мировой войны: от Красной Армии к Советской (часть 1: Сухопутные войска) / под науч. ред. В. И. Голикова. — Томск: Изд-во НТЛ, 2013. — 640 с. — 500 экз. — ISBN 978-5-89503-530-6.