Роберт Уілсан (эканаміст)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Роберт Уілсан
Дата нараджэння 16 мая 1937(1937-05-16)[1] (87 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці эканаміст, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера эканоміка[3], менеджмент[3] і матэматычная эканоміка[3]
Месца працы
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Howard Raiffa[d]
Член у
Узнагароды

Роберт Батлер Уілсан-малодшы (англ.: Robert Butler Wilson; 16 мая 1937, Джэніва, Небраска, ЗША) — амерыканскі эканаміст і заслужаны прафесар менеджменту ў Стэнфардскім універсітэце. Сумесна са сваім калегам з Стэнфарда і былым студэнтам Полам Мілграмам[7] быў узнагароджаны прэміяй па эканоміцы імя Альфрэда Нобеля 2020 года «за ўдасканаленне тэорыі аўкцыёнаў і вынаходства іх новых фарматаў»[8][9]. Яшчэ два яго вучні, Элвін Рот і Бенгт Хольмстрэм, таксама з’яўляюцца лаўрэатамі Нобелеўскай прэміі[10][11].

Уілсан вядомы сваім унёскам у навуку кіравання і эканоміку бізнесу. Яго доктарская дысертацыя ўвяла паслядоўнае квадратычнае праграмаванне, якое стала вядучым ітэрацыйным метадам для нелінейнага праграмавання[12]. Разам з іншымі эканамістамі-матэматыкамі ў Стэнфардзе ён дапамог перафармуляваць эканоміку арганізацыі прамысловасці і тэорыю арганізацыі з выкарыстаннем тэорыі некааператыўнай гульні[13][14]. Яго даследаванне нелінейнага цэнаўтварэння паўплывала на палітыку буйных фірмаў, асабліва ў энергетычнай галіне, асабліва электраэнергетыкі[15][16].

Ранняе жыццё і акадэмічная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Уілсан нарадзіўся 16 мая 1937 года ў Джэніве, штат Небраска. Скончыў сярэднюю школу Лінкальна ў Лінкальне, штат Небраска, і атрымаў поўную стыпендыю ў Гарвардскім універсітэце. Атрымаў ступень бакалаўра мастацтваў у Гарвардскім каледжы ў 1959 годзе. Затым атрымаў ступень магістра дзелавога адміністравання ў 1961 годзе і атрымаў ступень доктара дзелавога адміністравання у 1963 годзе з Гарвардскай школе бізнесу[17]. Вельмі кароткі час працаваў у Каліфарнійскім універсітэце ў Лос-Анджэлесе, а затым перайшоў на факультэт Стэнфардскага ўніверсітэта. З 1964 года працаваў на факультэце Стэнфардскай бізнес-школы[17]. Таксама быў членам юрыдычнага факультэта Гарвардскага факультэта з 1993 па 2001 год[18].

Даследаванне[правіць | правіць зыходнік]

Уілсан вядомы сваімі даследаваннямі і выкладаннем па дызайне рынку, цэнаўтварэнню, перамовам і сумежным тэмам, якія тычацца арганізацыі прамысловасці і эканомікі інфармацыі. З’яўляецца экспертам па тэорыі гульняў і яе прымяненню. Унёс асноўны ўклад у распрацоўку аўкцыёнаў і стратэгіі канкурэнтных таргоў у нафтавай, камунікацыйнай і энергетычнай галінах, а таксама ў распрацоўку інавацыйных схем цэнаўтварэння. Яго праца па цэнаўтварэнні першачарговай паслугі на электраэнергію рэалізавана ў камунальнай сферы[13][19].

Артыкул Уілсана ў Econometrica 1968 года «Тэорыя сіндыкатаў»[20] паўплываў на цэлае пакаленне студэнтаў-эканамістаў, фінансістаў і бухгалтараў. Дакумент ставіць фундаментальнае пытанне: пры якіх умовах чаканае прадстаўленне карыснасці апісвае паводзіны групы асоб, якія выбіраюць латарэю і падзяляюць рызыку аптымальнага па Парэту спосабам[20][21]?

З моманту завяршэння адукацыі апублікаваў каля сотні артыкулаў у прафесійных часопісах і кнігах. Быў намеснікам рэдактара некалькіх часопісаў і выступіў з некалькімі публічнымі лекцыямі[18][22].

У 1993 годзе Уілсан апублікаваў кнігу пра нелінейнае цэнаўтварэнне[23]. Гэта энцыклапедычны аналіз распрацоўкі тарыфаў і сумежных тэм для камунальных паслуг, у тым ліку электраэнергетыкі, сувязі і транспарту[15]. Кніга атрымала ў 1995 годзе прэмію Леа Меламеда, прэмію, якая прысуджаецца два разы ў год Чыкагскім універсітэтам за «выбітную стыпендыю прафесара бізнесу»[24].

Іншыя ўклады ў тэорыю гульняў уключаюць перамовы аб заработнай плаце і забастоўкі, а ў юрыдычным кантэксце — перамовы па ўрэгуляванні. Уілсан з’яўляецца аўтарам некаторых асноўных даследаванняў рэпутацыйнага эфекту ў драпежніцкіх цэнах, цэнавых войнах і іншых канкурэнтных баях[19].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 28 красавіка 2014.
  2. выгрузка даных FreebaseGoogle.
  3. а б в Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  4. http://www.nasonline.org/member-directory/members/66115.html Праверана 13 кастрычніка 2020.
  5. https://www.amacad.org/person/robert-butler-wilson Праверана 13 кастрычніка 2020.
  6. https://www.econometricsociety.org/society/organization-and-governance/fellows/current Праверана 6 красавіка 2023.
  7. Charles Riley. Nobel Prize in economics awarded to Paul Milgrom and Robert Wilson. CNN. Архівавана з першакрыніцы October 12, 2020.
  8. "The Prize in Economic Sciences 2020" (PDF) (Press release).
  9. Riley. Nobel Prize in economics awarded to Paul Milgrom and Robert Wilson for auction theory.
  10. The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2012. NobelPrize.org. Архівавана з першакрыніцы October 13, 2020.
  11. The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 2016. NobelPrize.org. Архівавана з першакрыніцы October 10, 2016.
  12. Research Gate - Sequential Quadratic Programming Methods. Researchgate. Архівавана з першакрыніцы October 18, 2020.
  13. а б Robert Wilson. Stanford Graduate School of Business. Архівавана з першакрыніцы October 18, 2020.
  14. "How Market Design Emerged from Game Theory: A Mutual Interview". Праверана October 18, 2020. {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
  15. а б Nonlinear Pricing. Stanford Graduate School of Business. Архівавана з першакрыніцы May 13, 2020.
  16. "Architecture of Power Markets". Праверана October 18, 2020. {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
  17. а б RobertWilson. Stanford University. Архівавана з першакрыніцы October 12, 2020.
  18. а б GSB Faculty - Robert Wilson. Graduate School of Business - Faculty. Архівавана з першакрыніцы October 18, 2020.
  19. а б Robert Wilson | SIEPR(недаступная спасылка). siepr.stanford.edu. Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2019. Праверана 12 студзеня 2022.
  20. а б Wilson, Robert (1968). "The Theory of Syndicates". Econometrica. 36 (1): 119–132. doi:10.2307/1909607.
  21. Eliashberg, Jehoshua. "Risk Sharing and Group Decision Making". Management Science. 27 (11): 1221–1235. doi:10.1287/mnsc.27.11.1221.
  22. Professor Robert Wilson -- Resume. web.stanford.edu. Архівавана з першакрыніцы October 18, 2020.
  23. Nonlinear Pricing. Праверана January 20, 2018.
  24. Mathematical Sciences Research Institute. www.msri.org. Архівавана з першакрыніцы September 27, 2010.
  25. John Simon Guggenheim Foundation | Robert B. Wilson
  26. Архивированная копия(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 мая 2017. Праверана 29 красавіка 2017.
  27. Press release: The Prize in Economic Sciences 2020

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]