Рэзідэнт (права)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Рэзідэнт (лац.: Resident — аселы, той, хто ўвесь час знаходзіцца ў пэўным месцы) — пэўны статус юрыдычнай або фiзiчнай асобы ў падатковым заканадаўстве, а таксама ў некаторых іншых галінах заканадаўства, які адлюстроўвае сувязь гэтай асобы з той ці іншай дзяржавай.

У больш вузкім і прафесійным сэнсе гэта юрыдычныя асобы альбо дыпламатычныя прадстаўніцтвы, якія маюць пастаяннае месцазнаходжанне ў пэўнай краіне. У вузкім сэнсе гэты тэрмін выкарыстоўваецца ў спецыяльным заканадаўстве для вызначэння суб'ектаў праваадносін, якія маюць дадатковыя правы і абавязкі. У некаторых прававых інстытутах заканадаўчае вызначэнне гэтага тэрміна мае асаблівасці, і таму падлягае прымяненню толькі да пэўнага тыпу праваадносін.

Класіфікацыя[правіць | правіць зыходнік]

Тэрмін рэзідэнт можна класіфікаваць як:

  • паводле суб’ектнага складу:
  1. фізічныя асобы,
  2. юрыдычныя асобы,
  3. дыпламатычныя прадстаўніцтвы;
  • паводле аб’екта прававога рэгулявання альбо інстытутаў права:
  1. падатковыя рэзідэнты,
  2. мытныя рэзідэнты,
  3. банкаўскія рэзідэнты,
  4. іншыя.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]