Свіслацка-Гродзенская монакліналь

Свіслацка-Гродзенская монакліналь — тэктанічная структура ў Гродзенскім, Мастоўскім і Бераставіцкім раёнах Беларусі, на захадзе Беларускай антэклізы, у межах Мазурскага пахаванага выступу.

Паверхня крышталічнага фундамента падае на захад, паўночны захад і паўднёвы захад на глыбіні ад -160 — -170 м да -400 м. Распасціранне монакліналі пераважна паўднёва-заходняе. Даўжыня каля 185 км, шырыня ад 15 да 85 км.

Платформавы чахол з ніжнепалеазойскіх (на паўднёвым захадзе, поўдні і паўночным захадзе), верхняпермскіх і верхнетрыясавых (на захадзе і паўночным захадзе), верхняюрскіх, ніжне- і верхнемелавых, палеаген-неагенавых і антрапагенавых утварэнняў (на ўсёй плошчы монакліналі). На крайнім поўдні на невялікіх участках трапляюцца вендскія адклады пратэразою. Магутнасць адкладаў платформавага чахла ад 290 м да 550 м. Паверхні розных гарызонтаў даантрапагенавых утварэнняў платформавага чахла падаюць у тых жа напрамнах, што і паверхня крышталічнага фундамента.

Літаратура

• Гарэлік З. Свіслацка-Гродзенская монакліналь // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.