Тэадор Аліўе
| Тэадор Аліўе | |
|---|---|
| Théodore Ollivier | |
 | |
| Дата нараджэння | 21 студзеня 1793[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 5 жніўня 1853[1][2] (60 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | матэматык |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Узнагароды |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Тэадор Аліўе (фр.: Théodore Ollivier, 14 студзеня 1793, Ліён, Францыя — 5 жніўня 1853, там жа) — французскі матэматык і механік[3]. Адзін з заснавальнікаў тэорыі зубчастых зачапленняў.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Тэадор Аліўе нарадзіўся ў Ліёне. Скончыў Політэхнічную школу ў Парыжы і Артылерыйскую школу ў Метцы. Служыў у войскі артылерыйскім афіцэрам.
У 1821 запрошаны ў Швецыю для ўдзелу ў арганізацыі Політэхнічнай школы. Выкладаў у Ваеннай акадэміі ў Марыенбургу. Пасля вяртання ў Францыю прыняў актыўны ўдзел у арганізацыі ў Парыжы Цэнтральнай школы мастацтваў і рамёстваў.
Прафесар начартальнай геаметрыі ў Кансерваторыі мастацтваў і рамёстваў, рэпетытар Політэхнічнай школы. Дзяцей не меў.
Навука[правіць | правіць зыходнік]
Даследаванні вучонага тычацца начартальнай і дыферэнцыяльнай геаметрыі. Тэадор лічыцца адным з заснавальнікаў тэорыі зубчастых зачапленняў[4][5]. Распрацаваў геаметрычную тэорыю зубчастых зачапленняў: у якасці агульнага спосабу атрымання любых зачапленняў прапанаваў спосаб абгінаючых паверхняў.
Асноўная работа[правіць | правіць зыходнік]
- Théorie géométrique des engrenages destinés à transmettre le mouvement de rotation entre deux axes situés dans un même plan (1842)
Зноскі
- ↑ а б MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
- ↑ а б пасведчанне аб смерці Праверана 22 мая 2023.
- ↑ Hervé 2007.
- ↑ Тарабарын 2015.
- ↑ Бабічэў 2016.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Hervé J.M. Théodore Olivier (1793–1853)(англ.) // Distinguished Figures in Mechanism and Machine Science. — Springer, 2007. — С. 294–319. — ISBN 978-1-4020-6365-7.
- Тарабарин В. Б. Опыт прочтения одной статьи (на статью С.П. Радзевича «Опыт прочтения магистерской диссертации: Гохман Х.И. «Теория зацеплений, обобщенная и развитая путём анализа»)(руск.) // Теория механизмов и машин. — СПб.: 2015. — Т. 27. — № 3. — С. 6-17. Архівавана з першакрыніцы 13 лістапада 2019.
- Бабичев Д. Т., Лагутин С. А., Бармина Н. А. Обзор работ русской школы теории и геометрии зацеплений. Часть 1. Истоки теории зацеплений и период ее расцвета в 1935-1975 годы(руск.) // Теория механизмов и машин. — СПб.: 2016. — Т. 14. — № 3(31). — С. 101-134. Архівавана з першакрыніцы 29 кастрычніка 2019.